اهمیت موسیقی در توسعه ی اولیه دوران کودکی
موسیقی نقش بسیار مهمی در فرهنگ ما دارد . فکر کردن به زندگی روزمره نشان میدهد که موسیقی در اکثرا فعالیتهای اجتماعی ما نظیر گوش دادن به موزیک در تلویزیون ، رفتن به سینما و .... وجود دارد و همچنین خانواده ها برای آرام کردن و به خواب رفتن فرزندان برای آنها آواز میخوانند.
کودکان با موسیقی چه چیزهایی یاد میگیرند ؟
تحقیقات انجام شده در دهه ی 90 نشان داده، قرار گرفتن در معرض موسیقی به کودکان در حرف زدن کمک میکند ، باعث افزایش دایره لغات، میشود و همچنین باعث تقویت مهارتهای احساسی و اجتماعی میشود و طبق نظریه روانشناسان در سال 1983 هوش موسیقی به اندازه ی هوش احساسی و منطقی اهمیت دارد و این به دلیل این است که موسیقی میتواند باعث تقویت ارتباط بین بدن و مغز گردد .
بطورکلی ، قرارگرفتن در معرض موسیقی به کودکان در فرایند رشد و توسعه ی صداها و کلمات کمک میکند .
موسیقی و رشد اولیه دوران کودکی :
بسیاری از مطالعات از دهه ی 50 اهمیت موسیقی در دوران رشد اولیه کودکان نشان داده است . دو واقعیتی که پذرفته میشوند این است که کودکان موسیقی را همانند بزرگسالان بیان نمیکنند و از زمان تولد تا 6 سالگی مهمترین دوره برای رشد موسیقی کودک است . به همین دلیل است که حتی کودکان نوپا بطور غریزی فرکانس ، ملودی را در موسیقی دریافت میکند .
با توجه به مطالعات، سالهای اولیه دوران کودکی مهمترین زمان برای یادگیری و کشف کردن لحن های موسیقی و ساختن یک سیستم سازماندهی برای حفظ موسیقی است. این به آن معناست که، کودکان نوپا مانند توسعه زبان مهارتهای موسیقی را به واسطه تقلید و حفظ کردن ریتم ها و صدای آهنگهایی نظیر دست زدن مطابق با ضرب آهنگ و خواندن با لحن توسعه میدهند. بدون این قابلیت کودکان قادر به توسعه توانایی های موسیقی نیستند.
اگرچه این توانایی برای توسعه موسیقی از فاکتورهای مثبت و منفی تاثیر میپذیرد . بنابراین، تحریک کردن و در معرض موسیقی قراردادن کودک و نواختن موسیقی برای کودکان برای تبدیل پتانسیل خود به رشد واقعی در موسیقی ضروری است. از لحاظ ساختاربیشترین تاثیر منفی در رشد موسیقی زمانی است که والدین به موسیقی آشنایی ندارند و کودکان را در معرض موسیقی نیز قرار نمیدهند.
مهمترین نقش والدین در آموزش موسیقی:
والدین نقش مهمی در آموزش موسیقی کودکان در زمان گسترش افق فکری آنها ایفا میکنند. سالیان زیاد محققین به خاطر نشان کردند ، کودکانی که به واسطه ی خانواده هایشان در معرض موسیقی قرار دارند در رفتارهای موسیقی خود توسعه بیشتری نسبت به سایر کودکان یافته اند. تحقیقی که توسط Kelly و Smith انجام شده نشان میدهد این مسئله را به وضوح با دو مثال نشان میدهد : مطالعات این محقق بر روی 3 کودک با خانواده هایی با فعالیتهایی در زمینه موسیقی، در ابتدای دوران کودکی انجام شد . خانواده ی کودک اول موسیقیدانهای حرفه ای بودند، خانواده ی کودک دوم فعالیت موسیقی داشتند بدون داشتن زمینه ای در موسیقی و خانواده ی کودک سوم بدلیل نداشتن سابقه موسیقی، انتخاب کمتری در موسیقی داشتند. یافته های محققین به بارزترین تفاوت میان 2 خانواده ای که کودکانشان در معرض موسیقی قرار داشتند با خانواده ای که با موسیقی درگیر نبودند اشاره دارد . آنهای به این نتیجه رسیدند که یک محیطها غنی از موسیقی در خانه باعث پرورش و بهبود توانایی موسیقی کودک میشود. تحقیقات بیشتر نیز نشان میدهد که زمانیکه والدین همراه با کودک از موسیقی لذت ببرند، پیوند قویتری با فرزندان خود ایجاد میکنند. به این صورت موسیقی نه تنها ابزاری برای رشد و توسعه کودک است، بلکه باعث میشود خانواده زمان کافی را با یکدیگر سپری کرده و لذت ببرند .
از آنجاییکه موسیقی هیچگونه اثر منفی برای کودکان ندارند ، فعالیتی است که والدین میتوانند با کودکنشان لذت ببرند.حتی اگر میزان گوش دادن به موسیقی کلاسیک میتواند باعث افزایش ناگهانی توانایی کودک شود که در مدت طولاتی سبب بهبود بخشیدن به حرکت و مهارتهای اجتماعی و شنوایی کودک میشود. علاوه بر این، سودهای کوتاه مدتی نیز وجود دارد. گوش دادن به موسیقی چه در خانه باشید یا در بیرون از خانه میتواند برای والدین و کودکان آرامش بخش و سرگرم کننده باشد .